Wie heeft nooit gebrek aan motivatie bij het schrijven van zijn of haar boek? Ik denk dat die uitzonderlijke wezens op de vingers van één hand te tellen zijn. Oké, van twee handen dan, en misschien nog een voet. De rest is niet zo gelukkig voorzien. Vrijwel iedereen die schrijft of wil schrijven heeft er regelmatig mee te kampen– je zou je eigenlijk moeten verbazen dat er desondanks zo ontzettend veel boeken bestaan en erbij komen. Hoe ga je die antimotivatie te lijf om te voorkomen dat je uitstel van schrijven leidt tot afstel? Gelukkig zijn er best een hoop tips, dankzij de vele worstelende schrijvers die op zoek gaan naar remedies … [Lees meer...]
Nog meer ironie
In het artikel Dramatische ironie legde ik uit wat dramatische ironie is (kort gezegd: een verteltechniek waarbij de lezer meer weet dan de personages in het verhaal), vertelde ik welke typen dramatische ironie er zijn en welke fasen er zijn. Inclusief een aantal voorbeelden uit boeken en films. Maar er is over ironie meer te vertellen. Bijvoorbeeld over situationele ironie. Bij situationele ironie verwacht je lezer dat er iets zal gebeuren, en er gebeurt ook wat, maar wel iets heel anders dan wat je lezer dacht. Het verschil met dramatische ironie is dat daar de lezer de werkelijkheid kent, maar de personages die niet kennen, terwijl … [Lees meer...]
Probleemoplossingen
Iedereen maakt fouten, dus schrijvers ook. En dat is niet erg. Maar fouten moeten wel opgelost worden, want zo niet, dan heb je vrijwel altijd een probleem; je lezer snapt je verhaal dan misschien niet, vindt je boek daardoor toch niet zo leuk als hij/zij* had verwacht, en legt het weg. Zonde. Dus lees je boek kritisch door, maak aantekeningen van problemen en los ze op. Hier vind je drie vaak voorkomende problemen en hoe die op te lossen. Het thema van je boek is onduidelijk Dat kan gebeuren als je het thema dat je verhaal moet dragen, niet goed hebt doordacht en er pas later aan denkt. Als je dan tussendoor of zelfs pas bij … [Lees meer...]
Afkijken van de meesters: Stephen King
Nou ja, “afkijken” – wat ik bedoel is léren van de meesters, zoals de Stephen Kings, de Harlan Cobens en de Dan Browns (al zie ik van die laatste niet zo veel meer). Elke meesterschrijver heeft zo zijn of haar eigen schrijfstijl waar je de schrijver aan herkent, maar waar het me hier om gaat is hoe ze het voor elkaar krijgen hun lezers zodanig te boeien dat ze het boek achter elkaar willen uitlezen. Wat ze ook kenmerkt is dat ze soms lak hebben aan schrijfregels – er wordt bijvoorbeeld vaak flink geTellt en niet geShowt, waarbij die ‘fout’ het verhaal alleen maar boeiender maakt. Hoe flikken ze dat? Gelukkig hebben veel … [Lees meer...]
Stijl
Wat is stijl? Volgens het woordenboek is een schrijfstijl de manier waarop de schrijver zijn/haar verhaal vertelt. Dat kan beknopt of omslachtig, eenvoudig of ingewikkeld, concreet of abstract, arrogant of bescheiden, plat of verheven, objectief of subjectief, formeel of informeel, en nog veel meer of-of zijn. Stijl is je persoonlijke herkenningsmelodie, je allerindividueelste expressie, de hand waaraan je lezer de schrijver herkent. Het is jouw persoonlijkheid geëtst in je schrijfwerk. Je stijl is dus belangrijk. Hoe ontdek je je eigen stijl? Door veel te lezen, heel veel te lezen. Liefst boeken van veel verschillende schrijvers. … [Lees meer...]
Hoe ga je om met een schrijver?
Het is bijna kerstmis en dan ga je niet werken (schrijven is ook werk), tenzij je bijvoorbeeld een horecabaan hebt en de horeca helemaal open mag, wat niet waarschijnlijk is. Dus in plaats van handige tips voor schrijven geef ik je tips om met een collegaschrijver om te gaan, mocht je die in je bubbel hebben en best interessant vinden. Want je kunt dan wel zelf een schrijver zijn, maar dat betekent niet automatisch dat je een andere schrijver helemaal kent. 😜 Waar moet je op letten, wat moet je wel doen en wat vooral niet? Komt-ie. Daten met een schrijver Schrijver zijnde zal je waarschijnlijk weten dat je aandacht en je gedachten … [Lees meer...]
De kracht van taal
De taal die je gebruikt bij het schrijven van je boek, heeft invloed op hoe je verhaal bij je lezer overkomt. Zie bijvoorbeeld al de eerste zin van dit artikel: “hoe je verhaal bij je lezer overkomt” is nét wat prettiger lezen dan “… hoe je verhaal overkomt bij je lezer.” (Althans, dat vind ik; smaken verschillen natuurlijk.) Het is dus belangrijk dat je aandacht geeft hoe je je verhaal precies vertelt. Dat kan ook verschillen per soort verhaal en per genre: iets licht en luchtigs vraagt een andere toon dan een duistere thriller. De vier schrijfstijlen Los van het genre en het soort verhaal dat het type schrijven van je fictieverhaal … [Lees meer...]
Bar en boos
Woede is een emotie die iedereen wel eens te pakken heeft genomen, sommige mensen zelden, anderen vaak, maar we kennen het allemaal. Iedereen heeft er wel eens mee te maken gehad. Het is een emotie die je volkomen in zijn greep kan krijgen: het schemert je rood voor je ogen en je bent jezelf niet meer. Woede kan zo hevig zijn dat je jezelf niet meer kunt tegenhouden om de aanstichter van de woede een gigantische dreun te verkopen. Hem* het ziekenhuis in te slaan. Hem te vermoorden. Een ideale emotie dus voor personages in je boek om het conflict en de reuring op te zwepen waar dat nodig is. En dan is het essentieel dat je dat geloofwaardig … [Lees meer...]
Vertel je verhaal niet maar laat het zien
Raar eigenlijk, zou je denken: verhalen worden verteld, maar je moet ze niet vertellen. 🤔 Dat is althans de vertaling van het vaak voorkomende schrijfadvies: Show, don’t tell. Wat er met die uitspraak bedoeld wordt is hoe je iets vertelt: schrijf je op dat iemand reuze blij is, of schrijf je op dat dat personage een grote grijns laat zien? De eerste versie is de situatie neutraal vertellen, de tweede versie is beeldend vertellen. Met dat beeldend vertellen kun je emotie toevoegen en kun je meer informatie geven. Het maakt je schrijfwerk boeiender en dynamischer, en het trekt je lezer makkelijker het verhaal in. Oké. Beeldend vertellen … [Lees meer...]
Ken je personages
Om gelaagde en geloofwaardige personages te beschrijven, moet je ze kennen. Goed kennen; met name je belangrijkste personages. Dat gaat niet zozeer om hun naam, waar ze leven, wie hun grote liefde is (als ze die hebben), wat hun werk is, wat hun motivaties zijn, enzovoort. Nee, het gaat om de karaktereigenschappen die vrijwel hun hele leven bestendig zijn; karaktereigenschappen die hen definiëren. Waarom is dat belangrijk? Dat is belangrijk omdat je lezer houdt van gedenkwaardige en opmerkelijke karakters, vooral van de protagonist. Je lezer wil zich kunnen inbeelden dat hij dat personage is. Of hem als een goede en vertrouwde vriend zien. … [Lees meer...]