Een uitstekend middel om je lezer emotioneel bij je verhaal te betrekken en het verhaal levendig te maken, is lichaamstaal. Je kunt daarmee het humeur, de intentie, of gevoelens en gedachten van je personage weergeven zonder dat letterlijk op te schrijven. Mensen communiceren veel via hun lichaam, soms bewust, maar ook heel veel onbewust. Door dat in je verhaal te gebruiken, kun je veel informatie aan je lezer geven. Zo kun je van een personage met lichaamstaal die tegenstrijdig is met wat hij zegt, laten zien dat hij liegt, of zich anders voordoet. Hij roept bijvoorbeeld: ‘Ik ben niet bang voor jou!’ maar maakt zich tegelijkertijd wat … [Lees meer...]

Hoe schrijf je je scènes? Schrijf je die in de volgorde van je verhaal, dus lineair? Of schrijf je zoals het in je opkomt en niet per se in lineaire volgorde? Voor beide is wat te zeggen; het ligt er ook aan wat voor type schrijver je bent: een planner of een niet-planner, een vrije vogel. Poppen er steeds scènes in je hoofd op die staan te springen om geschreven te worden? Dan neig je naar scènes schrijven in de volgorde waarin ze in je opkomen. Je loopt daarbij het risico dat het onderlinge verband ontbreekt, met als gevolg dat je niet eindigt met een verhaal, maar met een verzameling losse scènes. Aan de andere kant: het gewoon … [Lees meer...]

De twist is een dans die populair was in de 60’er jaren van de vorige eeuw. En bij Pulp Fiction. :-) Zijn naam ontleent die dans aan het heen en weer draaien van je lichaam. Een plottwist is een draai die je geeft aan je verhaal; iets wat onverwachts komt, het verhaal omgooit en je lezer verrast. En dan dringt bij je lezer ineens de betekenis door van eerdere gebeurtenissen in het verhaal: subtiele aanwijzingen voor die onverwachte draai. Een plottwist – ook wel: plotwending – stuurt je verhaal een andere kant op dan dat het leek te gaan. Het kan een ingenieuze twist zijn, of schokkend, of een openbaring. Of alle drie tegelijk. Een … [Lees meer...]