Neil Gaiman is een populaire Engelse schrijver die veel schrijfregels en -conventies aan zijn laars lapt. Dat levert originele, frisse verhalen op, die graag gelezen worden. Met zijn creatieve aanpak kun je je voordeel doen, dus hier volgen een paar tips (niet alleen maar regeloverschrijdend 😉). Inlevend schrijven Neil Gaiman maakt volop gebruik van wat hij zelf heeft meegemaakt. Dat geeft inlevend schrijven een flinke boost, dus profiteer van die slimme tactiek. Gebruik niet letterlijk de beleving die je heb meegemaakt (tenzij die goed uitkomt in je verhaal), maar de emoties, de aha-erlebnis, de kantelpunten, of de inzichten en … [Lees meer...]

De vraag: hoe te schrijven, is vergelijkbaar met de vraag: hoe te leven. Het is haast een filosofische vraag, waar geen eenduidig en rationeel antwoord op bestaat. Desondanks proberen we continu antwoorden te vinden. En er valt wel het een en ander over te zeggen. Die verhipte regeltjes Deze schrijftipswebsite staat vol met do’s & don’ts. Met zus-doen en zo-laten. Met regeltjes. Maar wat je van regeltjes kunt leren is beperkt. Er is altijd dat ongrijpbare dat ervoor zorgt dat je als lezer door het verhaal gegrepen wordt. Betekent dat dan dat je niet kunt leren te schrijven? Beslist niet. Regeltjes helpen. Als je door hebt hoe een … [Lees meer...]

Zo nu en dan lees ik dat tegenwoordig ‘alle verhalen al zijn geschreven’. Originele variaties op verhalen bestaan wel – in overvloed – maar een origineel verhaal is niet meer mogelijk. Shakespeare heeft wat er in zijn tijd nog beschikbaar was opgemaakt, maar dat was het dan. Alle verhalen zijn op. Hmmm… 🤔 Waren de eerste verhalen met aliens dan niet origineel? O wacht, die zijn natuurlijk een variant op heksen, duivels en andere monsters. Maar die boeken over bijna-doodervaringen dan? Varianten op het binnentreden van de hemel, het Walhalla of andere paradijzen na de dood. Of het klopt dat alle verhalen al zijn geschreven: ik weet … [Lees meer...]

Halloween is de tijd van het herrijzen van de doden (gelukkig maar tijdelijk 😉), de tijd van lekker griezelen, met enge pompoengezichten, skeletten, heksen en monsters, en natuurlijk: griezelige verhalen. Waar horrorverhalen al veel gelezen werden – zoals van Stephen King, die in Amerika een literator is – werden horrorfilms gezien als pulp; net wat minder ‘bah’ dan porno. Maar arthousefilms en commerciële genrefilms kruipen steeds dichter naar elkaar toe, en dat geldt het meest voor horror. Tegenwoordig zijn horrorfilms hip en salonfähig. Dat komt ook omdat de huidige horrorfilm zelden slagerswerk is met liters bloed en rondvliegende … [Lees meer...]