Hoe schrijf je je scènes? Schrijf je die in de volgorde van je verhaal, dus lineair? Of schrijf je zoals het in je opkomt en niet per se in lineaire volgorde? Voor beide is wat te zeggen; het ligt er ook aan wat voor type schrijver je bent: een planner of een niet-planner, een vrije vogel. Poppen er steeds scènes in je hoofd op die staan te springen om geschreven te worden? Dan neig je naar scènes schrijven in de volgorde waarin ze in je opkomen. Je loopt daarbij het risico dat het onderlinge verband ontbreekt, met als gevolg dat je niet eindigt met een verhaal, maar met een verzameling losse scènes. Aan de andere kant: het gewoon … [Lees meer...]

De twist is een dans die populair was in de 60’er jaren van de vorige eeuw. En bij Pulp Fiction. :-) Zijn naam ontleent die dans aan het heen en weer draaien van je lichaam. Een plottwist is een draai die je geeft aan je verhaal; iets wat onverwachts komt, het verhaal omgooit en je lezer verrast. En dan dringt bij je lezer ineens de betekenis door van eerdere gebeurtenissen in het verhaal: subtiele aanwijzingen voor die onverwachte draai. Een plottwist – ook wel: plotwending – stuurt je verhaal een andere kant op dan dat het leek te gaan. Het kan een ingenieuze twist zijn, of schokkend, of een openbaring. Of alle drie tegelijk. Een … [Lees meer...]

Wraak is een oeroude emotie. Het roept een haast onbedwingbare honger op naar vergelding; het is een behoefte, begeerte, verlangen om degene die jou pijn en onrecht heeft aangedaan, net zo zwaar te laten lijden als hij* jou. Of zwaarder. Zulke rauwe emotie is heerlijk materiaal voor je boek. Mensen die verblind zijn voor de gevolgen van hun wraakacties doen ondoordachte dingen en laten makkelijk de situatie uit de hand lopen. Maar ook weldoordachte wraak, zonder collateral damage, geeft een opwindend plot. Op zijn beurt kan het slachtoffer van de wreker ook wraakgevoelens koesteren, en dan ontstaat al snel een bittere strijd zonder … [Lees meer...]