De personages in je boek moeten een karakter hebben, een karakter dat logisch hoort bij hun rol in je boek. Voor het goed boetseren van een personage is het handig om te kijken tot welk archetype hij* of zij hoort – een archetype is een set van waarden, persoonlijkheid, gedrag, motivaties, zwakheden, sterkte en dergelijke. ‘Archetype’ kun je ook ‘persoonlijkheidstype’ noemen. Op basis van archetypen en hun kenmerken kun je je personages vormen. Mensen kunnen verschillende archetypen in hun karakter hebben, maar meestal is slechts één archetype dominant. In dit artikel heb ik de kenmerken van de archetypen binnen de groep Ego-archetypen … [Lees meer...]

In het artikel Dramatische ironie legde ik uit wat dramatische ironie is (kort gezegd: een verteltechniek waarbij de lezer meer weet dan de personages in het verhaal), vertelde ik welke typen dramatische ironie er zijn en welke fasen er zijn. Inclusief een aantal voorbeelden uit boeken en films. Maar er is over ironie meer te vertellen. Bijvoorbeeld over situationele ironie. Bij situationele ironie verwacht je lezer dat er iets zal gebeuren, en er gebeurt ook wat, maar wel iets heel anders dan wat je lezer dacht. Het verschil met dramatische ironie is dat daar de lezer de werkelijkheid kent, maar de personages die niet kennen, terwijl … [Lees meer...]

Iedereen maakt fouten, dus schrijvers ook. En dat is niet erg. Maar fouten moeten wel opgelost worden, want zo niet, dan heb je vrijwel altijd een probleem; je lezer snapt je verhaal dan misschien niet, vindt je boek daardoor toch niet zo leuk als hij/zij* had verwacht, en legt het weg. Zonde. Dus lees je boek kritisch door, maak aantekeningen van problemen en los ze op. Hier vind je drie vaak voorkomende problemen en hoe die op te lossen. Het thema van je boek is onduidelijk Dat kan gebeuren als je het thema dat je verhaal moet dragen, niet goed hebt doordacht en er pas later aan denkt. Als je dan tussendoor of zelfs pas bij … [Lees meer...]

Nou ja, “afkijken” – wat ik bedoel is léren van de meesters, zoals de Stephen Kings, de Harlan Cobens en de Dan Browns (al zie ik van die laatste niet zo veel meer). Elke meesterschrijver heeft zo zijn of haar eigen schrijfstijl waar je de schrijver aan herkent, maar waar het me hier om gaat is hoe ze het voor elkaar krijgen hun lezers zodanig te boeien dat ze het boek achter elkaar willen uitlezen. Wat ze ook kenmerkt is dat ze soms lak hebben aan schrijfregels – er wordt bijvoorbeeld vaak flink geTellt en niet geShowt, waarbij die ‘fout’ het verhaal alleen maar boeiender maakt. Hoe flikken ze dat? Gelukkig hebben veel … [Lees meer...]