Met ‘maak een scène’ bedoel ik: maak een goede scène. Een scène die boeiend, verrassend en opwindend is, en verlangen naar het vervolg oproept. Daarvoor moet je scène aan een aantal voorwaarden voldoen. Essentiële informatie Zo moet je, als je met een nieuwe scène begint, twee dingen voor je lezer duidelijk maken, om te voorkomen dat ze* het verhaal moeilijk kan volgen en daardoor uit haar flow wordt gegooid. Om wie gaat het? Voor je lezer moet het duidelijk zijn om welk(e) personage(s) het gaat. Zeker als je in je boek met meerdere personale vertellers werkt. In een nieuwe scene moet je lezer meteen weten in wiens hoofd ze … [Lees meer...]

Veel lezen is goed als je je schrijfvaardigheid wil ontwikkelen. Grote verhalenvertellers inspireren; je leert heel veel van ze. Maar daarvoor hoef je je niet te beperken tot geschreven verhalen. Ook van films en series kun je veel opsteken. Dus leve het tijdperk van Netflix en andere online streamingdiensten! Netflix’ verdienmodel is gebaseerd op je aandacht vasthouden. Dat doen ze o.a. door na een aflevering de volgende automatisch te laten beginnen. Aan die tactiek heb je als schrijver niet veel (hoewel… misschien verzint iemand daar wel een boek-/feuilleton-/kortverhaalvariant op). Maar er zijn een hoop dingen waar je wél veel aan … [Lees meer...]

Binnenkort, 31 spooktober, is het Halloween! Spoken, vampiers en dolende zielen. :-) Dat is een mooie aanleiding voor een artikel over dat vaak verguisde, maar toch heel populaire genre: horror. Waarom is horror zo populair? Waarom kijken zoveel mensen met huiverend genoegen naar bijvoorbeeld The Walking Dead? Waarom wacht iedereen vol spanning op een nieuw seizoen van de dystopische en van veel horrortrekjes voorziene Netflixserie Black Mirror? Wat is het, dat het griezelige en gruwelijke zo fascinerend en aantrekkelijk maakt? Daar zijn veel diep-filosofische verklaringen voor gegeven, tot aan de esthetische ervaring van het sublieme … [Lees meer...]

C'est le ton qui fait la musique – die uitspraak gaat niet zozeer over muziek, maar over de toon van een gesprek. Hoe je met je keus van woorden en zinnen de gevoelstemperatuur van een mondelinge of schriftelijke uiting kunt bepalen. Van ijskoud tot bloedheet. Maar het hoeft niet altijd over die extremen te gaan. Juist met subtiliteiten kun je fijntjes het karakter van een dialoog of een personage schetsen. Vergelijk deze zinnen bijvoorbeeld: ‘Dat is niet mijn gewoonte,’ zei ze hooghartig. ‘Dat is niet mijn gewoonte,’ zei ze koeltjes. ‘Dat is niet mijn gewoonte,’ zei ze kil. Alle drie de woorden ‘hooghartig’, ‘koeltjes’ en … [Lees meer...]