Ik heb al eerder een artikel geschreven over de protagonist, het allerbelangrijkste personage van je boek. Maar er is nog veel meer wetenswaardigs over je hoofdrolspeler te vertellen. Wist je bijvoorbeeld dat de protagonist niet per se het hoofdpersonage hoeft te zijn? Hè wat? De protagonist hoeft niet dezelfde te zijn als het hoofdpersonage? Dat klopt. Meestal zijn ze een en hetzelfde individu, maar dat hoeft niet. Je protagonist is degene om wie het verhaal draait, de tegenstander van de De antagonist, de aandrijver van de plot, het personage dat het verhaal maakt. Het hoofdpersonage is degene die het dichtst bij de protagonist … [Lees meer...]

Inciting is Engels voor aanzetten tot iets. Het inciting moment in je boek (ook wel inciting incident of inciting event) is de gebeurtenis waarmee het verhaal daadwerkelijk gaat rollen; de start van de plot. Het is het moment dat je hoofdpersonage het verhaal ‘binnengaat’; het probleem of conflict doet zijn intrede en stelt je hoofdpersonage voor een uitdaging. The point of no return. Voorbeelden: in Lord of the Rings krijgt Frodo de ring. In The Matrix moet Neo kiezen voor de blauwe of de rode pil. In Star Wars ziet Luke Skywalker de roep om hulp van prinses Leia. De meteoor die de maan raakt in … [Lees meer...]

Een uitstekend middel om je lezer emotioneel bij je verhaal te betrekken en het verhaal levendig te maken, is lichaamstaal. Je kunt daarmee het humeur, de intentie, of gevoelens en gedachten van je personage weergeven zonder dat letterlijk op te schrijven. Mensen communiceren veel via hun lichaam, soms bewust, maar ook heel veel onbewust. Door dat in je verhaal te gebruiken, kun je veel informatie aan je lezer geven. Zo kun je van een personage met lichaamstaal die tegenstrijdig is met wat hij zegt, laten zien dat hij liegt, of zich anders voordoet. Hij roept bijvoorbeeld: ‘Ik ben niet bang voor jou!’ maar maakt zich tegelijkertijd wat … [Lees meer...]

Hoe schrijf je je scènes? Schrijf je die in de volgorde van je verhaal, dus lineair? Of schrijf je zoals het in je opkomt en niet per se in lineaire volgorde? Voor beide is wat te zeggen; het ligt er ook aan wat voor type schrijver je bent: een planner of een niet-planner, een vrije vogel. Poppen er steeds scènes in je hoofd op die staan te springen om geschreven te worden? Dan neig je naar scènes schrijven in de volgorde waarin ze in je opkomen. Je loopt daarbij het risico dat het onderlinge verband ontbreekt, met als gevolg dat je niet eindigt met een verhaal, maar met een verzameling losse scènes. Aan de andere kant: het gewoon … [Lees meer...]