Het was jaar 2080. Petra zag Marianne in de tunnel aankomen. Met een rood gezicht en een puffend ‘Hoi’ liet haar vriendin zich op de min of meer gekoelde bodem van de overdekte tent vallen – dat de tunnel en de tent gemaakt waren van ATS dat een flink percentage van de hitte tegenhield, betekende niet dat het nu koel was, maar het was draaglijk. Althans nu in de namiddag. De eigenwijsheid van de strandbezoekers die koppig in de voormiddag aankwamen, had ze wel een lesje geleerd; tenminste degenen die het overleefd hadden.           ‘Heb je eetgras kunnen meenemen?’ vroeg … [Lees meer...]

‘Lau, er is post voor je, uit Thailand!’           Terwijl ze haar sleutels op het gangkastje gooide, liep Sue de envelop bestuderend naar de zitkamer en gaf hem aan Laurens.           ‘Enig idee wat het is?’ vroeg ze, terwijl ze naast zijn rolstoel op de bank ging zitten.           Laurens keek naar de afzender. ‘Oom Pauli woont in Thailand. Maar die heb ik in geen honderd jaar meer gesproken.’           ‘Oom … [Lees meer...]

Het was een zonnige herfstochtend. Wouter snoof de knisperend koele lucht op. Dit wordt een fantastische dag, dacht hij. Even vertrok zijn gezicht toen de hoofdpijn opvlamde. Verdomme, alweer! Nou ging hij echt naar de dokter. Morgen. Vandaag verder met die spannende doorbraak in zijn onderzoek. Sinds hij in Kinshasa op een vuilnisbelt een peuter had zien rondkruipen op zoek naar voedsel, was het zijn missie om een oplossing voor het wereldvoedselvraagstuk te vinden. Met de koele wind in zijn gezicht mijmerde hij over zijn aha-erlebnis van een paar weken geleden, en hoe die kritische inspectie had doorstaan van zijn team, collega’s en zelfs … [Lees meer...]

Winter.  Donzige sneeuwvlokken, verstild wit bos, laaiend haardvuur. Kinderen die gillend van de pret met rode konen op het ijs krabbelen, koek en zopie, tinkelende arresleebelletjes. Feestelijke kerstbomen, een rijke dis en in de mensen een welbehagen.           Dat is niet mijn winter.           Mijn winter is één lange onbestemde zondag met ijzige motregen die je tot op het bot doorweekt en verkild.           Mijn winter is het nooit opgehaalde kunstbeen in de Gevonden … [Lees meer...]