Ik werd een zeer geregelde bezoeker van PH31. In het weekend ging ik braaf naar mijn ouderlijk huis maar elke doordeweekse avond hing ik in die studentenkroeg rond. Ik speelde er veel tafelvoetbal. Ook deed ik vaak mee aan discussies over filosofische vraagstukken en wereldproblemen. Dan zaten we in een kring op biertonnetjes met een ijzeren opstaande rand en moest ik vanwege mijn stagnerende bloedsomloop vroegtijdig afhaken. En ik zat regelmatig toepend, klaverjassend, dobbelend of gewoon kletsend aan de bar, met andere stamgasten en met de barman van dienst.           De meesten van de … [Lees meer...]

Het ging natuurlijk uit met E. Met dank voor de over en weer geleverde diensten hielden we elkaar voor gezien. Na E volgden een sloot vriendjes (serieel) en affairetjes (parallel). Zo was er die jongen waar ik iets mee had wat op de grens lag van avontuurtje en vriendje; geen idee meer hoe hij heette. Hij probeerde me de studentenkroeg-sherry in te laten wisselen voor studentenkroeg-cognac, met als argument dat die laatste veel zuiverder was. Meer alcohol, ja. Toen hij ook nog onaardige opmerkingen maakte over mijn hospita met haar k*ttenlikkertjes (de chihuahua’s), konden zijn spannende good looks daar niet tegenop en dumpte ik hem. Met … [Lees meer...]

Winter.  Donzige sneeuwvlokken, verstild wit bos, laaiend haardvuur. Kinderen die gillend van de pret met rode konen op het ijs krabbelen, koek en zopie, tinkelende arresleebelletjes. Feestelijke kerstbomen, een rijke dis en in de mensen een welbehagen.           Dat is niet mijn winter.           Mijn winter is één lange onbestemde zondag met ijzige motregen die je tot op het bot doorweekt en verkild.           Mijn winter is het nooit opgehaalde kunstbeen in de Gevonden … [Lees meer...]

Het was een zonnige herfstochtend. Wouter snoof de knisperend koele lucht op. Dit wordt een fantastische dag, dacht hij. Even vertrok zijn gezicht toen de hoofdpijn weer opvlamde. Verdomme! Nou ging hij echt naar de dokter. Morgen. Vandaag verder met de doorbraak in zijn onderzoek, waarmee hij, zeker weten, een grote stap in de richting van een oplossing voor het wereldvoedselvraagstuk had gezet. Sinds hij in Kinshasa op een vuilnisbelt een peuter had zien rondkruipen op zoek naar voedsel, was dat zijn missie. Met de koele wind in zijn gezicht mijmerde hij over zijn aha-erlebnis van een paar weken geleden, en hoe die kritische inspectie had … [Lees meer...]