Het was een zonnige herfstochtend. Wouter snoof de knisperend koele lucht op. Dit wordt een fantastische dag, dacht hij. Even vertrok zijn gezicht toen de hoofdpijn weer opvlamde. Verdomme! Nou ging hij echt naar de dokter. Morgen. Vandaag verder met de doorbraak in zijn onderzoek, waarmee hij, zeker weten, een grote stap in de richting van een oplossing voor het wereldvoedselvraagstuk had gezet. Sinds hij in Kinshasa op een vuilnisbelt een peuter had zien rondkruipen op zoek naar voedsel, was dat zijn missie. Met de koele wind in zijn gezicht mijmerde hij over zijn aha-erlebnis van een paar weken geleden, en hoe die kritische inspectie had … [Lees meer...]

Winter.  Donzige sneeuwvlokken, verstild wit bos, laaiend haardvuur. Kinderen die gillend van de pret met rode konen op het ijs krabbelen, koek en zopie, tinkelende arresleebelletjes. Feestelijke kerstbomen, een rijke dis en in de mensen een welbehagen.           Dat is niet mijn winter.           Mijn winter is één lange onbestemde zondag met ijzige motregen die je tot op het bot doorweekt en verkild.           Mijn winter is het nooit opgehaalde kunstbeen in de Gevonden … [Lees meer...]

In de stal woont een dwergmuisje dat ik gered heb van mijn kat. Het Oosterse gezegde indachtig dat je verantwoordelijk bent voor een leven dat je gered hebt, breng ik hem elke dag iets te eten, want nou woont hij in een koude stal terwijl hij eerst behaaglijk binnen in de warmte van het huis zat. Poes, die verantwoordelijk is voor mijn verantwoordelijkheid, probeert steeds mee de stal in te glippen want ze heeft een geheugen als een olifant, hoewel ze me vergeven heeft dat ik dat speeltje heb afgepakt. Waarschijnlijk had ze me het sowieso gegeven zodra het niet meer leuk … [Lees meer...]

Elke dag word ik bij de uitgang van het station geroepen door de klanken van een accordeon. Ze leiden me naar een zwerver die ik anders over het hoofd had gezien, verstopt als hij is tussen uitzwermende Armanipakken en Samsonites. Een keer per week geef ik hem een één- of twee-euromuntje, naargelang mijn financiële situatie. We zijn inmiddels op wederzijdse-groetbasis; ook op muntjesloze dagen roept hij enthousiast Hoi naar me.           Ik knoop wel eens een praatje met hem aan: waar hij vandaan komt – Syrië – en waar hij leeft en slaapt. “Hohoho,” – als een volleerde Kerstman, in perfect … [Lees meer...]