Bekende en succesvolle schrijvers lappen vaak schrijfwetten en -regels aan hun laars (behalve de regel dat het boek je lezer moet boeien).
Schrijven is een creatief proces. Door interessante, spannende en boeiende boeken te analyseren kun je wel dingen – ‘regels’ – ontdekken die hebben bijgedragen aan het interessant, spannend en boeiend zijn, maar dat betekent niet dat je die regels altijd en overal rigide en rücksichtslos moet toepassen.
Regels over zinnen
Veel tips & trucs met betrekking tot schrijven gaan over wat je niet moet doen. Bijvoorbeeld wat de zinnen in je boek betreft, zoals:
- Begin een zin nooit met ‘ik’.
- Begin een zin nooit met een getal.
- Begin een zin nooit met een voegwoord, zoals ‘en’, ‘omdat’, ‘dus’, en dergelijke. Omdat een voegwoord meestal gebruikt wordt om twee woorden te verbinden. En dat gebeurt niet als de zin met een voegwoord begint.
Oh, nou doe ik het zelf! 😉
Kale taal?
Nee, dit is geen tikfout, ik bedoel niet klare taal; ik bedoel kale taal. Kale, haast zakelijke taal, zoals het in veel hedendaagse boeken wordt toegepast en haast verplicht lijkt. Maar barokke, speelse en beeldrijke taal, met metaforen en stijlfiguren, kan juist heel aantrekkelijk zijn.
Barokke taal kan je boek wel minder toegankelijk maken; het leest minder vlot. Maar er zijn genoeg lezers die het heerlijk vinden. Dus: is die dansende, kleurrijke taal jouw ding? Past het bij je boek? Doen!
Een voorbeeld van een boek in bloemrijke taal is Het parfum, van Patrick Süskind.
Formules en andere nerddingen: iew?
In schrijvers- en uitgeversland bestaat een regel die zegt: zodra een lezer een formule in een boek tegenkomt, haakt hij af.
Tja, dat zal regelmatig opgaan, denk ik.
Maar.
Ik heb laatst Cryptonomicon gelezen, van Neal Stephenson, ik noemde het al eerder. Neal Stephenson is niet benauwd om formules en andere nerdachtige dingen in zijn boek op te nemen. Ik geef een paar voorbeelden.
Hier is het nog iets vrij simpels:
Statistiek komt er ook in voor:
En computerspeak:
Maar ook echte, wiskundige formules, zoals deze, over ‘horniness’: 🙂
Wat Neal Stephenson er zelf over zei:
Dat boek, van zo’n 1275 pagina’s, werd tegen de regels in, een prijzenwinnaar en een New York Times bestseller.
Doe je eigen ding
De moraal van het verhaal in dit artikel: wees niet bang om iets in je boek te doen waarvan gezegd wordt dat het je lezers kan afschrikken. Laat je niet leiden door wat trendy is of door extrinsieke motivaties als ‘ik wil veel geld verdienen met mijn boek’ (sowieso erg lastig), maar door je intrinsieke motivatie: ik wil een mooi boek schrijven. Dat geeft veel meer plezier, zowel tijdens het schrijven als wanneer je boek af is. En het levert vrijwel altijd een beter boek op.
Dus schud het keurslijf van regels af en volg je eigen weg.
Meer lezen over de regels aan je laars lappen? Dat kan hier. En kijken hoe andere, geliefde schrijvers het doen, kan hier.
Als je liever luistert, dan kan dat hier.
Veel ontregelend plezier!
