Als je lezer meer weet dan je personages in je boek, bijvoorbeeld wie de dader is, dan wordt dat dramatische ironie genoemd. Die voorsprong in informatie geeft geen verlies van spanning, integendeel; want als je als lezer weet dat je protagonist argeloos naar een geheime afspraak met de vuige slechterik gaat, of als hij in een verlaten huis nietsvermoedend in de kelder afdaalt waar het monster hem opwacht, heb je de neiging: Néé, niet doen! – te roepen.
Dramatische ironie kan heel veel bijdragen aan de spanning in je boek en de betrokkenheid van je lezer, en dat is niet beperkt tot thrillers en dergelijke. Het kan op veel manieren en in vrijwel elk genre worden toegepast. In deze podcast vertel ik je erover.
Je kunt hem ook luisteren in iTunes en in SoundCloud.
Liever lezen? Dat kan hier.